ນັກສຶກສາລາວ ເມົາມົວຕໍ່ການຮໍ່າຮຽນພາສາຫວຽດ

ເປີດຫ້ອງຮຽນພາສາຫວຽດນີ້ຂຶ້ນມາແມ່ນເພື່ອແນໃສ່ຕອບສະໜອງຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການທາງດ້ານຄວາມຮູ້, ຍົກສູງຄວາມສາມາດໃນການເວົ້າ ແລະຂຽນພາສາຫວຽດໃຫ້ແກ່ນັກສຶກສາລາວ. ເມື່ອມີພື້ນຖານກ່ຽວກັບພາສາຫວຽດແລ້ວ, ນັກສຶກສາຈະສືບຕໍ່ໄດ້ຮຽນວິຊາສະເພາະຕາມໂຄງການລົງນາມບຳລຸງສ້າງລະຫວ່າງສອງຝ່າຍຫວຽດນາມ ແລະລາວ. ໂດຍເປັນຜູ້ສິດສອນໂດຍກົງ, ອາຈານ ດັ້ງໝີແຮ້ງ ແບ່ງປັນຄວາມໃນໃຈວ່າ: “ເມື່ອຮຽນພາສາຫວຽດ  ຄົນຕ່າງປະເທດປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກກວ່າໝູ່ແມ່ນການອອກສຽງວັນນະຍຸດ, ຍ້ອນວ່າແຕ່ລະປະເທດຈະມີວິທີຜັນສຽງທີ່ແຕກຕ່າງກັນຍ້ອນຜົນສະທ້ອນພິເສດສະເພາະຂອງພາສາທ້ອງຖິ່ນ. 

ຊົ່ວໂມງຮຽນພາສາຫວຽດຂອງນັກສຶກສາລາວ ຢູ່ສະຖາບັນສື່ມວນຊົນ ແລະໂຄສະນາຫວຽດນາມ. ພາບ: ຫວູຢຸຍ.

ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ນັກສຶກສາລາວ ສາມາດຜັນສຽງພາສາຫວຽດໄດ້ດີນັ້ນ, ໜຶ່ງໃນບັນດາວິທີການທີ່ມີປະສິດທິຜົນແມ່ນຮັກສາການຝຶກແອບດ້ວຍການອອກສຽງວັນນະຍຸດ.  ໃນພາສາຫວຽດ ມີວັນນະຍຸດ 6 ໄມ້ທີ່ສ້າງເປັນສຽງຂຶ້ນລົງທີ່ເປັນເອກະລັກສະເພາະແຕກຕ່າງກັນໃນການເວົ້າພາສາຫວຽດ. ໝູນໃຊ້ລະບຽບຫຼັກການຂອງສຽງວັນນະຍຸດ, ເມື່ອຮຽນພາສາຫວຽດ, ນັກສຶກສາລາວ ໄດ້ສົມທົບກັບການນໍາໃຊ້ທ່າຂອງມືເຂົ້າໃນການຜັນສຽງ, ເຊັ່ນວ່າ ໄມ້ສັກແມ່ນສຽງສູງ, ໄມ້ໜັ້ງແມ່ນສຽງຕໍ່າ... ວິທີການດັ່ງກ່າວແມ່ນນໍາມາເຊິ່ງປະສິດທິຜົນສູງ, ຊ່ວຍໃຫ້ນັກສຶກສາມີຄວາມສະດວກກວ່າໃນວິວັດການຮຽນພາສາຫວຽດ.

ເມື່ອມາຫວຽດນາມ, ຄວາມສາມາດໃນການພົວພັນແລກປ່ຽນ, ພື້ນຖານສັບພະທະພາສາຫວຽດຂອງນັກສຶກສາລາວ ຫຼາຍຄົນແມ່ນຍັງຈໍາກັດທີ່ສຸດ. ຢາກເວົ້າໃຫ້ພວກນ້ອງເຂົ້າໃຈ, ອາຈານຕ້ອງໄດ້ອະທິບາຍຢ່າງລະອຽດດ້ວຍບັນດາຄໍາສັບທີ່ງ່າຍດາຍສົມທົບກັບການສະແດງຄວາມໝາຍດ້ວຍການກະທຳ, ຍົກຕົວຢ່າງມາປະກອບເພື່ອໃຫ້ນັກສຶກສາເຂົ້າໃຈໄດ້ງ່າຍ. ນ້ອງ ຈິດຕະພອນ, ນັກສຶກສາລຸ້ນ K38A1, ແບ່ງປັນວ່າ: “ໃນຊົ່ວໂມງຮຽນອ່ານ, ນອກຈາກການຮຽນຜັນສຽງບັນດາຄໍາສັບທົ່ວໄປແລ້ວ, ອາຈານຍັງແນະນໍາບັນດາຄໍາຜະຫຍາ, ຄຳສຸພາສິດຂອງຫວຽດນາມ ໃຫ້ນັກຮຽນໃນຫ້ອງຮູ້ຕື່ມອີກ. ເພາະວ່າຄໍາຜະຫຍາ, ຄຳສຸພາສິດຂອງຫວຽດນາມ ມີພະຍາງກະທັດຮັດ, ອ່ານງ່າຍ, ຈື່ງ່າຍ.

ເລື່ອງຮຽນພາສາຫວຽດ ບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນຮູ້ພາສາເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງຊ່ວຍບັນດານັກສຶກສາຊອກຮູ້ພື້ນຖານວັດທະນະທໍາ, ຍ້ອນວ່າໜັງສືແຕ່ລະຕົວລ້ວນແຕ່ມີຄວາມໝາຍຢ່າງເລິກເຊິ່ງ. ເຖິງວ່າປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍຢ່າງ, ບໍ່ຮູ້ຫຍັງກໍ່ຕາມແຕ່ບັນດານັກສຶກສາຂອງດິນແດນແຫ່ງດອກຈໍາປາ ຍັງຕັ້ງໝັ້ນຕໍ່ການຝຶກອ່ານ, ຝຶກຂຽນໜັງສືແຕ່ລະຄໍາ, ແຕ່ລະປະໂຫຍກ. ຍ້ອນເຂົາເຈົ້າເຂົ້າໃຈວ່າ ພາສາແມ່ນ “ລູກກະແຈ” ເປີດອອກພື້ນຖານວັດທະນະທໍາໃໝ່, ຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າມີຄວາມເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບປະເທດ ແລະຊາວຫວຽດນາມ ກວ່າອີກ. ໃນອະນາຄົດ, ເມື່ອກັບເມືອປະເທດ, ແຕ່ລະຄົນຈະເປັນຂົວເຊື່ອມຕໍ່ເພີ່ມພູນຄູນສ້າງນໍ້າໃຈສາມັກຄີມິດຕະພາບທີ່ເປັນມູນເຊື້ອລະຫວ່າງສອງຊາດໃຫ້ໝັ້ນຄົງຂະໜົງແກ່ນໄປຊົ່ວກາລະນານ.

ໂດຍ: ທະນາພອນ